Marcel Neeleman

Kijk je naar de samenstelling van besturen van wandelverenigingen, dan weet je het: de meeste bestuurders zijn van zekere leeftijd. Zodra zij stoppen is het uitdagend opvolgers te vinden. Hoe verjong je en hoe maak je een bestuursfunctie voor jongeren catchy? In deze serie vertellen jonge bestuurder daarover vanuit hun ervaring. Dit keer doet Marcel Neeleman (36), penningmeester bij WandelSport ‘78 dat. Hij is niet alleen van de centjes maar zet zijn skills ook op communicatievlak in.

Door: Sandra van Manen

Wordt het lopen of besturen?

Cijfers, laat ze maar aan Marcel over. Zijn baan binnen het kwaliteitsteam van bezorgexpert Cycloon draait om niets anders. Dat hij zijn vrije tijd er ook nog eens aan opoffert voor de vereniging, ligt in het verlengde daarvan. Maar het wringt tegelijk, want lid van een wandelvereniging word je vooral om lekker te wandelen. Schaarse vrije tijd kun je maar een keer besteden. Dat is volgens Marcel meteen de reden waarom het zo verdraaid lastig is jonge bestuurders te vinden.

Winter (002) — Winterwandeling bij WS'78

Een bomvolle agenda

“Mensen tussen de 30 en 50 jaar zijn druk. Ze hebben een baan, jonge kinderen, een sociaal leven en niet zelden ook vrijwilligerstaken. Bij hun kerk, bij de Kringloopwinkel of op school van de kinderen. De reden om zich aan te sluiten bij een wandelvereniging is vooral lekker lopen, genieten van mooie tochten, uitdaging en ontspanning. Ik begrijp dat maar wat daarbij over het hoofd wordt gezien is dat een bestuurstaak tegelijk veel oplevert. In waardering maar ook in persoonlijke groei. Want jouw invloed telt, jouw ideeën en inbreng doen ertoe. En je doet nieuwe vaardigheden op, ontwikkelt je op het gebied van samenwerken en communiceren met de gemeente, natuurgebieden en andere partijen. Al die sociale aspecten krijg je er gratis bij, dat vind ik mooi.”

WS78, de vereniging waarvan Marcel lid is, opereert landelijk en organiseert in de winter tien wandeltochten. Daar is veel belangstelling voor omdat de tochten off-season plaatsvinden. In maanden waarin georganiseerd wandelaanbod weinig tot niets te bieden heeft. Naast de 350 leden van de vereniging mag je ook als niet-lid deelnemen aan de tochten. “Het zijn prachtige routes, vooral over onverharde paden, dwars door natuurgebieden door heel Nederland”, zegt hij.

Afstanden lopen begint met trainen

Marcel liep in 2005 mee met de Vierdaagse in Nijmegen. “Ongetraind, dus puur op wilskracht. De editie van 2006 werd afgelast en een jaar later viel ik de tweede etappe al uit. Dat was een trigger, bewijs dat je moét trainen om grote afstanden te kunnen lopen.” Marcel deed vanaf toen steeds vaker aan marsen- en trainingstochten mee. Tijdens zijn studietijd nam het enthousiasme af maar in 2017 pakte hij de draad op en werd lid van WS78. “Voor de gezelligheid en vooral dus vanwege die wintertochten. Zelf routes uitzetten en in je eentje lopen is veel gedoe en vooral saai. Een vereniging heeft toegevoegde waarde, samen is alles leuker.”

Taken verdelen, bijdragen waar je kracht ligt

Twee jaar nadat hij zich aansloot werd Marcel gevraagd om als tweede penningmeester tot het 7-koppige bestuur toe te treden. Een dilemma, het liefst loopt ook hij in zijn vrije tijd. Dat het een gedeelde functie was maakte veel goed, het feit dat veel vrijwilligers taken verdelen ook. “Ik ben een man van de cijfers, van digitalisering. Op dat vlak kon de vereniging wel een update gebruiken. Ik wist meteen: hier kan ik iets toevoegen. Mijn collega-penningmeester is specialist op het gebied van jaarrekeningen en begrotingen. We vullen elkaar dus aan. Ik ben niet echt door een voorganger ingewerkt, de manier waarop ik mijn taak invul is dankzij techniek inmiddels zo anders. Wel heb ik heel veel aan mijn collega-penningmeester.”

Kennis delen

De zomer is voor Marcel op bestuursniveau een relatief rustige periode maar in de wintermaanden kost zijn taak hem gemiddeld acht uur per week, ook omdat hij het aanspreekpunt voor de ledenadministratie is tijdens de tochten en alle tochten in die periode plaatsvinden. “Soms vind ik het jammer want ik loop zo graag zelf. Wat helpt is dat we een groot bestuur hebben én veel vrijwilligers. We kunnen taken goed verdelen. Ik merk dat er door digitalisering voor mij steeds meer ruimte ontstaat. Ik hoef niet meer op elk moment zelf live aanwezig te zijn bij de start of op de route. Als het pinapparaat eenmaal werkt kunnen ook anderen er prima mee uit de voeten. Dus wat ik doe is zoveel mogelijk kennis delen, ook met vrijwilligers.”

Weet hoe je jongeren bereikt

Niet alleen op financieel vlak draagt Marcel bij aan verjonging. Ook in gebruik van social media deelt hij zijn kennis. “Toen ik in het bestuur kwam werd helemaal niet via social media gecommuniceerd. Dat betekende nul contact met jongeren. Evenmin met potentiële jonge vrijwilligers. Ik houd het nu bij, deel via Facebook en Instagram nieuwtjes, inspiratie en ideeën. En ik stel vragen. Inmiddels zijn we op zoek naar een jonge vrijwilliger die dit oppakt en verder uitwerkt want er liggen kansen!”

Vaak betreft het vrijwilligerstaken die slechts ‘n uurtje per week vragen maar wel dé manier zijn om jongeren te betrekken bij wat de vereniging doet...

Doorgroeien via vrijwilligersfunctie naar bestuurder

Op deze manier instapmogelijkheden voor jongeren creëren is volgens hem de manier waarop het werkt. “Vaak betreft het vrijwilligerstaken die slechts ‘n uurtje per week vragen maar wel dé manier zijn om jongeren te betrekken bij wat de vereniging doet, bij wat besturen inhoudt en vooral bij uitdagingen er zijn en hoe juist zij daarin voor iedereen het verschil kunnen maken. Dat kan op het gebied van digitalisering zijn maar ook op andere terreinen. Jongeren die als vrijwilliger binnenkomen zetten makkelijker de stap naar een bestuursfunctie.”